- 2018-05-25 11:31:00
- ជំនឿ
យីអើ....កំពុងតែដេកលក់ស្រួលផង លេងមកហៅឯងទៅដកសំណាបកណ្ដាលអាធ្រាត្រ
- 2018-05-25 11:31:00
- ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0
យីអើ....កំពុងតែដេកលក់ស្រួលផង លេងមកហៅឯងទៅដកសំណាបកណ្ដាលអាធ្រាត្រ
ចន្លោះមិនឃើញ
ភ្លៀងចាប់ផ្ដើមធ្លាក់បន្តបន្ទាប់ នៅតែបន្តិចទៀតរដូវដកស្ទង់ល្មម...ជួនជាពេលនេះ មានប្រិយមិត្ត "នឹកឡើងហួសចិត្ត" ម្នាក់នៅឈ្មោះ សុខុម នៅខេត្តតាកែវ បានចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ខ្លួន ជួបខ្មោចឡើងលងដល់លើផ្ទះតែម្ដង ក្នុងរដូវនេះ។ តោះ...តាមដានទាំងអស់គ្នា៖
ដល់រដូវដកស្ទូង អ្នកស្រុករបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមប្រវាស់ដៃគ្នាទៅវិញ ទៅមកដោយមានការភ្ជួររាស់ដកស្ទូងជាដើម។ ថ្ងៃមួយពេលព្រឹកព្រលឹមម្ដាយរបស់ខ្ញុំបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា “អាខុមហ្អា...យប់នេះគេដកសំណាបយកដៃស្រែមីង វ៉ន នៅឯចុងភូមិ កុំដេកច្រើនពេកណាកូន តិចគេដកសំណាបអស់”។ ខ្ញុំបានឆ្លើយថា “បាទម៉ែ…!” ហើយខ្ញុំក៏ទាញស្បោង និងកណ្ដៀវទៅច្រូតស្មៅគោបាត់ទៅ។
ខ្ញុំប្រញាប់ចូលដេកតាំងពីពេលព្រលប់ដើម្បីដេកឱ្យបានយូរបន្តិច ព្រោះយប់ឡើងត្រូវទៅដកសំណាបយកដៃគេផង។ កំពុងតែលង់លក់ក្នុងដំណេកម៉ោងប្រមាណជាមួយរំលងអធ្រាត្រម្ដាយ របស់ខ្ញុំបានមកគោះទ្វារបន្ទប់របស់ខ្ញុំនិយាយថា “អាខុម ដល់ម៉ោងទៅដកសំណាបគេហើយកូនក្រោកឡើង”។ ខ្ញុំមិនទាន់ក្រោកភ្លាមនោះទេ ដោយបង្វិលខ្លួនពីរទៅបីជុំទៀតទើបក្រោកទៅលុបមុខ ស្លៀកពាក់ ហើយដើរចេញទៅជាមួយម្ដាយ។ ខ្ញុំដើរពីមុខ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំដើរពីក្រោយ ខ្ញុំបានសួរទៅកាន់ម្ដាយរបស់ខ្ញុំថា “ម៉ែអ្ហា! ម៉េចគេដកសំណាបយប់ជ្រៅម្ល៉េះម៉ែ ហើយចុះឯណាអ្នកស្រុកអ្នកភូមិដទៃទៀត ដែលត្រូវទៅដកសំណាបជាមួយ យើងនោះ?”។ ទោះជាខ្ញុំនិយាយអ្វីក៏ដោយ ក៏ម្ដាយរបស់ខ្ញុំមិនឆ្លើយតបដែរ។
ចេះតែដើរៗ ស្រាប់តែដល់ទីសំណាប...ខ្ញុំបានឈរមួយសន្ទុះហើយក្រឡេករកម៉ែ ស្រាប់តែបាត់គាត់មិនឃើញ ខ្ញុំគិតថាគាត់ប្រហែលជាទៅបត់ជើងតូច។ ខ្ញុំមិនហ៊ានដកសំណាបតែឯងទេ ព្រោះខ្លាចច្រឡំទីសំណាបដោយរង់ចាំម្ដាយប្រាប់។ ចាំបាត់ៗ ប្រមាណជា២ម៉ោងទៅហើយ នៅតែគ្មានអ្នកណាមកម្នាក់សោះ ម្ដាយខ្ញុំក៏មិនឃើញ។
"តិចម៉ែត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញហើយដឹង...ហើយចុះបើទៅម៉េចមិនប្រាប់ខ្ញុំផង"។ ខ្ញុំនឹកក្នុងចិត្ត...ក្រោយមិនឃើញនរណាសោះ ខ្ញុំក៏សម្រេចត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
ខ្ញុំនឹកខឹងម៉ែណាស់ដោយទុកខ្ញុំនៅតែម្នាក់ឯងកណ្ដាលយប់ស្ងាត់ឈឹងអីចឹង។ ប៉ុន្តែពេលដល់ផ្ទះ ទើបដឹងថា ភ្ញាក់ក្រញ៉ាង។ ខ្ញុំឃើញម្ដាយរបស់ខ្ញុំកំពុងតែ លង់លក់ក្នុងដំណេកស្រណុកខុល។ ខ្ញុំក៏ស្ទុះទៅសួរគាត់ថា “ម៉ែ...ម៉ែ ម៉េចបានម៉ែឯងមកផ្ទះចោលខ្ញុំអញ្ចឹង ក្រែងហៅខ្ញុំទៅដកសំណាបអី”។ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំបើកភ្នែកប្រឹមៗមក និងតបថា “អាណាហៅឯង អញអត់ដឹងទេ...!"។ "និយាយថាអត់ម៉េច ម៉ែឯងហ្នឹងដាស់ខ្ញុំ ថាឱ្យទៅដកសំណាបមីង វ៉ន នៅចុងភូមិនោះ”។
ម្ដាយរបស់ខ្ញុំតបវិញថា “ថាអត់ទេ អញដាស់ធ្វើអី បើមីងឯង គេលើកពេលទៅស្អែកវិញហើយ ព្រោះខ្វះអ្នកប្រវាស់ដៃ”។ "ចុម...វាលេងខ្ញុំ..." ខ្ញុំនឹកក្នុងចិត្ត ឯម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានសួរដេញដោលរឿងនេះ តែខ្ញុំមិនបានប្រាប់គាត់នោះទេហើយក៏ឡើងទៅដេកវិញ។
អ្វីដែលចម្លែកទីសំណាបដែលខ្ញុំទៅដល់កាលពីយប់នោះ គ្រាន់តែជាទួលកប់ខ្មោច មួយតែប៉ុណ្ណោះ ពេលទៅមើលព្រឹកឡើង។ ខ្ញុំមិនចេះខ្លាចខ្មោចទេ ប៉ុន្តែទៅណាក៏ដោយជួបតែខ្មោចដែរពេល ចាស់ៗនិយាយថា ដោយសារខ្ញុំនេះ មានក្រយៅខ្មោចលង។ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះ ខ្ញុំមិនដឹងថា អាក្រយៅចង្រៃឆ្កួតយ៎នោះ នៅកន្លែងមួយនៃរាងកាយខ្ញុំទេ៕