- 2018-08-03 11:31:00
- ជំនឿ
ដល់ក...!មួយស្ថានីយ...មកលេងតែឯងម្នាក់ ម្ដងហើយម្ដងទៀត!
- 2018-08-03 11:31:00
- ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0
ដល់ក...!មួយស្ថានីយ...មកលេងតែឯងម្នាក់ ម្ដងហើយម្ដងទៀត!
ចន្លោះមិនឃើញ
ខ្ញុំបាទ ថាដា បានវិលមករកបងប្អូនសារជាថ្មីវិញហើយបាទ ដែលកាលពីមុនម៉ូតូសំណព្វចិត្តខ្ញុំវាដុតខ្ញុំទាំងព្រឹក ធ្វើឲ្យខ្មាសគេពេញតែផ្សារតែម្តង! តែថ្ងៃនេះខ្ញុំនឹកឃើញរឿងហួសចិត្តផងក៏ព្រឺសំបុរផងដែរមកចែករំលែកដល់បងប្អូនទាំងអស់គ្នាជ្រាបបាទ!
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានការងារថ្មីធ្វើប្រហែលជា៤ឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំក៏បានផ្លាស់ទៅធ្វើការនៅស្ថានីយ៍ទូរទស្សន៍១នៅម្តុំព្រែកឯងក្នុងឆ្នាំ២០១៤ ដែលកាលពីមុនចេញពីព្រែកឯង ទៅធ្វើការនៅភ្នំពេញបាន៤ឆ្នាំ ឥឡូវរត់ចុះរត់ឡើងមកព្រែកឯងវិញដដែល។ និយាយទៅនិស្ស័យខ្ញុំទៅណាមិនឆ្ងាយពីព្រែកឯងបណ្តូលចិត្តតែម្តង។ កុំឲ្យបងប្អូនទន្ទឹងរង់ចាំយូរចូលសាច់រឿងដូចតទៅ។
កាលនោះចូលធ្វើការដំបូងដូចជាមិនសូវរវល់ច្រើនទេ ហើយក៏គ្មានថែមម៉ោងដល់យប់អីដែរ ដល់២ ៣ខែក្រោយមក កម្មវិធីចេះតែមកជាន់គ្នាច្រើនទៅៗ ធ្វើឲ្យក្រុមខ្ញុំបាទដែលមានគ្នា៤ -៥នាក់នាំគ្នាថែមម៉ោងដល់យប់ ដើម្បីបង្ហើយការងារឲ្យរួចរាល់ សំរាប់រៀបចំការផ្សាយរៀងរាល់សប្តាហិ៍។
ធ្វើជាមួយគ្នា ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃនៅជុំគ្នា ជួនកាលដល់ម៉ោង ១១-១២ យប់អី បានចេញពីធ្វើការ ហើយត្រឡប់មកភ្នំពេញវិញ។ រឿងហួសចិត្ត បានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំដល់ទៅ៣-៤ដង។ គឺថាថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌបានចូលមកដល់ បុគ្គលិកគ្រប់គ្នាបានឈប់សម្រាកទៅលេងស្រុកអស់ហើយ នៅឡើយតែក្រុមខ្ញុំបាទនៅបង្ហើយការងារតែ៤-៥នាក់។
ហើយថ្ងៃមួយនោះចំថ្ងៃភ្ជុំធំនោះ សមាជិក៣-៤នាក់ទៀត គេចេញពីព្រលប់ទៅមុនអស់ នៅឡើយតែខ្ញុំមិនទាន់ហើយការងារ ក៏សម្រេចចិត្តនៅធ្វើតែម្នាក់ឯងក្នុងបន្ទប់ដល់ម៉ោង ១០ យប់ជាង។ ខ្ញុំស្រេកទឹកពេក ក៏ឡើងទៅដងទឹកនៅជាន់ខាងលើបន្ទាប់ពីជាន់ខ្ញុំធ្វើការ។ ពេលទៅដល់ ក៏ឃើញមិត្តភក្តិរួមការងារម្នាក់នៅធ្វើដែរ តែខាងផ្នែកខុសគ្នា ព្រោះនៅជាន់ខុសគ្នាដែរ។ ឃើញដូច្នេះ ខ្ញុំក៏សួរនាំ និយាយគ្នាលេងពីនេះពីនោះទៅ។
គាត់នោះ ឬកណាស់ សួរអីក៏មិនឆ្លើយដែរ ចេះតែងក់ក្បាលអឺអើដាក់ខ្ញុំ ឲ្យខ្ញុំនិយាយតែម្នាក់ឯង។ គេមិនសូវរាក់ទាក់ និយាយបាន១សន្ទុ ខ្ញុំក៏សុំចុះមកធ្វើការវិញ និងនៅរហូតដល់ម៉ោង១១កន្លះ ក៏ចេញទៅភ្នំពេញវិញទៅ។ រំលង២ថ្ងៃ ដល់ថ្ងៃចូលធ្វើការធម្មតាវិញ ហើយក៏ជួបមិត្តភក្តិរួមការងារដែលជួបកាលពី២ថ្ងៃមុន ខ្ញុំក៏ស្វាគមន៍គ្នាសួរនាំពីនេះពីនោះទៀត។
ម្ដងនេះ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ជួបលើកនេះ មិនដូចថ្ងៃមុន គឺគេនិយាយលេងតទៅតមកខុសគ្នាដាច់ប៉ិតពីជួបលើកមុន សួរមិនចង់ស្ដី។ បែបនេះ ខ្ញុំក៏ឆ្លៀតសួរថា ថ្ងៃមុន ម៉េចក៏សួរអីមិនតបសោះងក់តែក្បាលដាក់ឯងអីចឹង! ម៉េចខ្លាចជ្រុះផ្កាថ្កុលមែន? ស្រាប់តែគេម្នាក់នោះងីងើ និងសួរខ្ញុំវិញថា "គាត់ឯងជួបគ្នាហើយសួរគ្នាពេលណា?” ខ្ញុំក៏ប្រាប់ថាកាលពី២ថ្ងៃមុននោះ ប្រហែលម៉ោង១០យប់នៅ office យើងហ្នឹង ក្រែងសម្លាញ់ឯងនោះអី ធ្វើភ្លេចអីណា ទើបតែ២ថ្ងៃសោះ!
"២ថ្ងៃមុន...! ម៉ោង១០យប់! ខ្ញុំអត់មានមកធ្វើការផង...ខ្ញុំទៅស្រុកមុនហ្នឹង១ថ្ងៃផង ហើយម៉ោងប៉ិឯងនិយាយហ្នឹង ឯងកំពុងផឹកស្រវឹងចង់ងាប់ មានពេលណាមកនិយាយវ៉ី។ "និយាយលេង និយាយមែន!” ខ្ញុំសួរគេបញ្ជាក់។ "និយាយមែន ថ្ងៃនោះឯងអត់មកធ្វើការទេ!”។ ពុទ្ធោលោកព្រះ គ្រាន់តែលឺ ព្រលឹងចង់លោតចេញស៊ីព្រលិតទៅហើយ។
ព្រះអើយ...ជួបខ្មោចទាំងមិនដឹងខ្លួន...ចាប់តាំងពីនោះមកលែងហ៊ានធ្វើការដាច់យប់តែឯងទៀតហើយ។ អីចឹងតើបានជាមិននិយាយរកឯងមួយម៉ាត់សោះ។ ខ្ញុំក៏យករឿងនេះ សួរអ្នកធ្វើការចាស់ៗ គេក៏ប្រាប់ថា ធ្លាប់ជួបដែរ ជួបទាំងប្រុសទាំងស្រីផង ពុទ្ធោ! នេះចង់លេងជាមួយខ្ញុំហើយតើ!។ រំលងបាន២ ៣ខែទៀត ខ្ញុំក៏ថែមម៉ោងយប់ទៀត តែមិនអីទេ លើកក្រោយនេះ មានគ្នា៣ ៤នាក់ធ្វើជុំគ្នាដូចជាកក់ក្តៅខ្លះៗដែរ។
ធ្វើយូរៗទៅមិនហើយការងារសោះ ដល់ម៉ោង១១ ជិត១២ហើយ នៅមិនទាន់ហើយទៀត។ គិតថា បើឈប់ធ្វើ ហើយទៅផ្ទះ ខ្លាចមិនទាន់គេចាក់ផ្សាយថ្ងៃស្អែក ក៏សំរេចចិត្តទាំងអស់គ្នា ថាត្រូវតែធ្វើឲ្យហើយក្នុងយប់នេះ។ រហូតដល់ម៉ោងប្រហែល១រំលងអាធ្រាត្រ ខ្ញុំឈឺបត់ជើងតូច ក៏ទៅបន្ទប់ទឹក ពេលទៅដល់ ក៏ឃើញមីងអនាម័យកំពុងតែជូតកញ្ចក់។
ដំបូងខ្ញុំនឹកឆ្ងល់ដែរថា ចុមអនាម័យលេងថែមម៉ោងដល់ម៉ោង ១ ម៉ោង២ អីចឹងដែរ។ ប៉ុន្តែភ្លាមក៏នឹកគិតទៀតថា ជួនគាត់អាចមានរវល់នៅថ្ងៃស្អែកមិនបានមក ហើយធ្វើពីយប់ឲ្យហើយក៏ថាបាន។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏សួរថា មីងអត់ទាន់ទៅផ្ទះវិញទេម៉ោង១យប់ហើយហ្នឹង? តែគាត់មិនព្រមឆ្លើយដាក់ខ្ញុំសោះ ខ្ញុំក៏មិនចាប់អារម្មណ៍ គិតថាប្រហែលគាត់មិនលឺ ព្រោះមើលទៅគាត់ដូចជាមានពាក់កាសស្តាប់ចំរៀងអីណាគាត់ដែរ! ខ្ជិលដេញដោលច្រើន ក៏ចូលបន្ទប់ទឹកទៅ។
មួយសន្ទុះចេញមកវិញ ក៏បាត់គាត់ បាត់ទាំងធុងទឹកអំបោសអីរបស់គាត់ហ្នឹង ខ្ញុំក៏មិនចាប់អារម្មណ៍ដែរ ព្រោះគិតថាគាត់ប្រមូលទុកវិញអស់ហើយ។តែរឿងដែលខ្ញុំព្រឺរោមម្តងទៀតនោះ ពេលព្រឹកឡើងមកធ្វើការវិញ ខ្ញុំក៏ជួបគាត់ហើយសួរនាំគាត់ថា មីងយប់មិញថែមម៉ោងដល់យប់ជ្រៅម៉េស ដល់ម៉ោង១ហើយ នៅក្រោកមកធ្វើការពីព្រលឹមទៀត! គាត់តបវិញថា ធ្វើអីក្មួយ មីងចេញទៅផ្ទះតាំងពីម៉ោង៥ហ្ន៎! អីយ៉ូយ! ដល់ពេលនេះទើបខ្ញុំដឹងថា មានស្រីមានប្រុសមកលេងខ្ញុំហើយតើ! តែធ្វើម៉េចខ្ញុំដូចជាមិនសូវចេះខ្លាចផង គ្រាន់តែបះរោមតិចៗហ្នឹង។
ជួបផ្ទួនៗ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា គេមករកយើងគ្រាន់តែចង់បង្ហាញយើងថា មានគេនៅថែរក្សាកន្លែងនេះដែរ! ហើយចាប់តាំងពីនោះមក ក៏មិនដែលជួបទៀតទេ! ហើយខ្ញុំក៏ធ្វើការរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ បានសុខសាន្តរហូតមក។ ចប់ហើយរឿងខ្ញុំមានតែប៉ុណ្ណឹងឯង! ជួបគ្នាលើកក្រោយទៀតបងប្អូនប្រិយមិត្តរបស់ "នឹកឡើងហួសចិត្ត" ទាំងអស់!
