ផ្ដើមគំនិតអភិវឌ្ឍន៍ពីមេរៀនស្រង់ចេញពី "រោងអារឈើ" និង "ពំនូកកូនក្ដាមសមុទ្រ" របស់ម៉ាឡេស៊ី

2019-09-11 01:01:00
ព័ត៌មាន

2019-09-11 01:01:00
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

អ្នកសារព័ត៌មានទៅពីកម្ពុជាទាំង៤ស្ថាប័នមាន Sabay, Freshnews, Larien និង Phnom Penh Post ទើបនឹងបានបញ្ចប់បេសកកម្មអំពីឧស្សាហកម្មទេសចរណ៍រយៈពេល៦ថ្ងៃនៅលើទឹកដីម៉ាឡេស៊ី វេលាដែលក្រុមសារព័ត៌មានយើង និងសារព័ត៌មានមកពីប្រទេសផ្សេងទៀត ត្រូវបាននាំដើរទៅតំបន់ទេសចរណ៍សំខាន់ៗរបស់ប្រទេសលោក ម៉ូហាធៀ។

នៅក្នុងកញ្ចប់នៃដំណើរទស្សនកិច្ចស្វែងយល់នេះនៅតំបន់សក្ដានុពល សកម្មភាពតូចៗមួយចំនួន ក៏ត្រូវបានដាក់បញ្ចូល ដែលក្នុងនោះមានទាំងការនាំទៅទស្សនា រោងអារឈើ ដែលមិនធំដុំមួយ។ សហការីយើង បានរកឃើញរឿងអស្ចារ្យខ្លះនៅពីក្រោយសកម្មភាពនេះ មកចែកជូនទុកជាការពិចារណារកគំនិតអភិវឌ្ឍន៍៖

មុនទៅដល់រឿងនេះ សូមរំលឹកថា ក្រុមសារព័ត៌មានកម្ពុជា៤ស្ថាប័នខាងលើ បានទៅដល់កោះ ប៉ាំងករ (Pangkor Island) ស្ថិតក្នុងរដ្ឋ Perak នៅថ្ងៃទី ៤ កញ្ញា ក្នុងបេសកកម្មទេសចរណ៍រៀបចំដោយក្រសួងទេសចរណ៍របស់ម៉ាឡេស៊ី។ នៅលើកោះទេសចរណ៍ដ៏មានប្រជាប្រិយភាពមួយរបស់ប្រទេសនេះ ក្រុមអ្នកសារព័ត៌មានត្រូវបាននាំទៅទស្សនកិច្ចនៅកន្លែងមួយចំនួនដូចជា កំពង់ផែ តំបន់ទេសចរណ៍លើកោះ ព្រះវិហារសាសនា(Church) ឆ្នេរសមុទ្រ វិហារចិន ភូមិអ្នកស្រុក ហាងលក់ទំនិញខ្នាតតូចៗក្នុងភូមិ និងសូម្បីរោងអារឈើ។

អ្នកសារព័ត៌មានហាក់ភ្ញាក់ផ្អើល បន្ទាប់ពីរថយន្តបានឈប់ ហើយត្រូវបានមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ប្រាប់ថា យើងមកទស្សនារោងអារឈើនេះ។ តាមទិដ្ឋភាព គ្រាន់ជាសិប្បកម្មមិនធំដុំមួយ គឺលក្ខណៈគ្រួសារនៅឡើយ។ ដូច្នេះហើយ ប្រមាណ ៥នាទីប៉ុណ្ណោះ ក៏បានចាកចេញទៅវិញ ទាំងមិនបានថតរូបសូម្បីមួយប៉ុស្តិ៍។ ប៉ុន្តែនៅលើឡាន គំនិតខ្លះក៏បានលេចឡើង និងដណ្ដឹងសួរខ្លួនឯង ទាំងវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមាន។

រូបតំណាង

គំនិតអវិជ្ជមាន៖ សហការី យល់ថា ម៉ាឡេស៊ី បើធៀបនឹងកម្ពុជា ទំនងជាខ្វះកន្លែងដែលត្រូវបង្ហាញ ទើបនាំអ្នកសារព័ត៌មាន ពីរបីប្រទេសមកមើលរោងអារឈើលក្ខណៈគ្រួសារមួយទៅវិញ។

គំនិតវិជ្ជមាន៖ ក្រៅពីការយល់ឃើញអវិជ្ជមានខាងលើ គំនិតវិជ្ជមានមួយផ្សេងទៀត ក៏ផុសមកព្រមគ្នាដែរ គឺថា ពួកគេពិតជាឆ្លាត និងមានឆន្ទៈក្នុងការផ្សព្វផ្សាយពីខ្លួនឯងពិតប្រាកដ តាមរយៈអ្វីដែលខ្លួនឯងមាន និងប្រើឲ្យអស់សក្ដានុពល ព្រមទាំងចេះច្នៃតូចឲ្យទៅជាធំ ព្រោះបើគេមិននាំមក ធ្វើម៉េច គេអាចប្រាប់យើងបានថា ទីនេះគឺជាកន្លែងផ្គត់ផ្គង់ឈើសម្រាប់ផលិតទូកទាំងអស់នៅលើកោះនេះ ទាំងទូកសម្រាប់ការងារនេសាទ និងទូកទេសចរណ៍។

មួយវិញទៀត បើពួកគេផ្ដោតតែរឿងធំៗ ធ្វើម៉េចនឹងបានប្រយោជន៍តិចតួចដល់ប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍ខ្លះ ព្រោះនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីទីនោះ អ្នកសារព័ត៌មាន ក៏ត្រូវបាននាំចូលហាងលក់ទំនិញមិនធំដុំមួយនៅក្នុងភូមិដែរ ដែលមានលក់ភាគច្រើនជាផលិតផលសមុទ្រកែច្នៃ ជាគ្រឿងប្រើប្រាស់ និងគ្រឿងបរិភោគ។ ជាក់ស្ដែងក្រោយពីចាកចេញពីហាងនោះ មិនមានសារព័ត៌មានណាម្នាក់ ដើរចេញមកដោយដៃទទេឡើយ។

មេរៀននេះ ក៏បាននាំសហការី នឹកឃើញទៅដល់បទពិសោធន៍ជាន់ដីម៉ាឡេស៊ីលើកទី១ក្នុងបេសកកម្មដូចគ្នាកាលពីឆ្នាំ ២០១៥ដែរ។ កាលណោះ សហការីយើងត្រូវបាននាំទៅទស្សនកិច្ចនៅកោះឡាំងកាវី (langkawi) តំបន់ទេសចរណ៍ទាក់ទាញរបស់ម៉ាឡេស៊ី។ មួយផ្នែកនៃដំណើរលុកលុយកោះនេះ អ្នកសារព័ត៌មានត្រូវបាននាំជិះទូកឆ្លងដៃសមុទ្រ កាត់ភ្នំ និងត្រូវលូនក្រាបនៅផ្នែកខ្លះប្រមាណ១ម៉ោង ដើម្បីចូលទៅដល់ល្អាងមួយ។ ពេលទៅដល់ មគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ បានតម្រូវឲ្យក្រុមអ្នកសារព័ត៌មានសម្លឹងទៅលើកូនពំនូកដីមួយទំហំប្រមាណ ប៉ុនខ្ទះធ្វើម្ហូបការ ឬម្ហូបបុណ្យ។ បន្តិចក្រោយមក អ្នកសារព័ត៌មាន ទទួលបានសំណួរថា "តើអ្នកបានឃើញអ្វីខ្លះទេ?”។

សហការីយើង ឆ្លើយថា "ខ្ញុំឃើញកូនក្ដាមសមុទ្រតូចៗជាងចុងចង្កឹះជាច្រើន"។ "ហើយតើអ្នកឯងចាប់អារម្មណ៍អ្វីខ្លះទៀត?”។ "ខ្ញុំឃើញថាខ្លះមានពណ៌ប្រផេះ ខ្លះពណ៌ទឹកក្រូច"។ មគ្គុទ្ទេសក៍ឆ្លើយ "yes...តើអ្នកឯងដឹងទេថា ហេតុអ្វីវាមានពណ៌ខុសគ្នា?”។ ក្រោយពីមិនបានចម្លើយពីសហការីយើង ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមពន្យល់បន្តថា អាពណ៌ប្រផេះ គឺជាកូនក្ដាមញី។ ដោយឡែកក្ដាមពណ៌ទឹកក្រូច គឺជាក្ដាមឈ្មោល។

រូបតំណាង

មគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ដដែលពន្យល់ទៀតថា បានជាក្ដាមឈ្មោលត្រូវមានស្នូកពណ៌ទឹកក្រូច ព្រោះវាជាភាគីដែលត្រូវទាញយកចំណាប់អារម្មណ៍ពីក្ដាមញី។ ដូច្នេះហើយ ទើបវាមានពណ៌ស្រស់ឆើតដូច្នេះ ងាយឃើញ ងាយចាប់អារម្មណ៍។ ក្រោយស្ដាប់ចប់ សហការីយើងក៏ងក់ក្បាលទទួលយកហេតុផលនេះ ព្រោះក៏មិនដឹងតបវិញដោយរបៀបម៉េច។ ប៉ុន្តែនឹកហួសចិត្តខ្លះដែរត្រង់ថា នាំឯងកាត់សមុទ្រ កាត់ភ្នំ មកមើលកូនពំនូកដីមួយ ដែលជាសំបុកផ្ដល់កំណើតកូនរបស់ក្ដាមទៅវិញ។

ក្រៅពីនេះ មគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ម៉ាឡេស៊ី ក៏បាននាំទៅមើលជម្រកសត្វស្ទាំង ជាសត្វតំណាងរបស់កោះឡាំងកាវីដែរ។ នៅលើដើមឈើព្រៃ និងដើមកោងកាង យូរទើបឃើញសត្វស្ទាំងហើរមួយៗ។ តាមមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ ឲ្យដឹងកាលណោះ(ឆ្នាំ២០១៥)ថា សត្វស្ទាំងសរុបមានត្រឹមជាង ១០០ក្បាលប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងព្រៃ។ ចំនួននេះ គឺមានការកើនឡើងជិត៥០% ក្រោយពីស្ទាំងត្រូវបានការពារជាផ្នែកមួយនៃកិច្ចការអភិរក្ស។

រូបតំណាង

សត្វស្ទាំង ជាង១០០ក្បាល នៅក្នុងព្រៃដ៏ធំ មិនជាចំនួនច្រើនឡើយ ប៉ុន្តែវាអាចទាក់ទេសចរណ៍បាន តាមរយៈផែនការច្បាស់លាស់។ កាលនោះ ក្រៅពីទូកក្រុមអ្នកព័ត៌មានអន្តរជាតិ ក៏ឃើញទូកទេសចរមួយចំនួនទៀតដែរ ហើយពួកគេច្បាស់ណាស់ នឹងនៅទទួលទានអាហាររបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍។ "ឃើញទេ ស្ទាំងតែជាង ១០០ក្បាល ក៏អាចបម្រើសេដ្ឋកិច្ចសហគមន៍បានដែរ និងគ្មានទីបញ្ចប់ថែមទៀត។ ដូច្នេះចាំបាច់អី ត្រូវចាប់ ឬសម្លាប់វាយកមកលក់ធ្វើអី!"។

សរុបមកវិញ អ្វីដែលចង់បង្ហាញនាពេលនេះ គឺម៉ាឡេស៊ី មានឆន្ទៈ និងផែនការច្បាស់ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពីខ្លួនឯងទៅពិភពលោក ហើយពួកគេធ្វើដោយឆន្ទៈ និងបេះដូង។ ពួកគេធ្វើទាំងកិច្ចការធំៗ ហើយក៏មិនចោលរឿងតូចៗ ក្នុងហេតុផលថា ទាំងនេះសម្រាប់ទេសចរណ៍ គឺតែមួយ មិនមែនចាប់ធំ មើលរំលងតូច វាដូចនឹងខ្សែរឿងមួយល្អគ្រប់គ្រាន់ មិនគ្រាន់តែជាចំណែករបស់តួអង្គឯក ប៉ុន្តែក៏ជាការចូលរួមរបស់ភាគីតួអង្គតូចតាចផ្សេងៗទៀត។ សម្លមួយឆ្នាំង មានរសជាតិគាប់ប្រសើរ ក៏កើតឡើងពីការផ្សំគ្រឿងជាច្រើនចូលគ្នាដែរ។

ជារួម ម៉ាឡេស៊ី គឺពួកគេចេះធ្វើតូចឲ្យទៅជាធំ ផ្គុំវាឲ្យចេញជាសេដ្ឋកិច្ច ចេញជាប្រយោជន៍ទាំងសម្រាប់ឧស្សាហកម្ម ទាំងសេដ្ឋកិច្ចក្នុងតំបន់ និងសហគមន៍។ អ្វីទាំងអស់ដែលគេមាន ទាំងតូច ទាំងធំ សុទ្ធជាធនធានសម្រាប់បម្រើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចទាំងអស់ ជាមួយផែនការស៊ីជម្រៅ និងប្រើប្រាស់គំនិតច្នៃយ៉ាងអស្ចារ្យ។

តំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ Kelle Castle ក្នុងរដ្ឋ Perak របស់ម៉ាឡេស៊ី

គំនិតអស្ចារ្យផ្សេងទៀតកើតនៅប្រទេសដទៃ ដែលអាចប្រើជាឧទាហរណ៍ មានដូចជា រៀបការ១០០០គូនៅចិន និងហ្វីលីពីន ពិធីជប់លៀងសត្វស្វា រៀបការឲ្យដំរីនៅប្រទេសថៃ ឬក៏រៀបចំឲ្យសត្វដំរីទាត់បាល់ និងគូររូបជាដើម សុទ្ធជាវិធីទាញប្រយោជន៍តាមរយៈទេសចរណ៍របស់ពួកគេ មិនមែនពួកគេទំនេរពេកអត់ការងារធ្វើ ចេះតែធ្វើលេងៗឲ្យសប្បាយចិត្តនោះទេ។

ងាកមកក្នុងស្រុកយើងវិញ ក៏មានខ្លះដែរនៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយ ដូចជាការក្រងក្រមាវែងជាងគេជាប់កំណត់ត្រាពិភពលោក អន្សមយក មួកយក្ស រាំម៉ាឌីហ្សុនបំបែកកំណត់ត្រាជាដើម នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អង្គរសង្ក្រាន្ត សុទ្ធជាគំនិតអស្ចារ្យ ដែលគួរបន្តរស់រាន និងអភិវឌ្ឍន៍បន្ថែមដោយគ្មានទីបញ្ចប់។ វិធីណាក៏ដោយ ទាំងតូច ទាំងធំ អស្ចារ្យ មិនអស្ចារ្យ ទំនងខ្លះ មិនទំនងខ្លះ ឲ្យតែលើកកម្ពស់ឧស្សាហកម្មណាមួយ ផ្នែកណាមួយរបស់ជាតិ សហគមន៍បាន សុទ្ធជាប្រយោជន៍។

បងប្អូននៅចាំ ល្បែងចាក់ទឹកកក ឬ "Ice Bath Challenge” កាលពីឆ្នាំ ២០១៤ ទេ។ ល្បែងនេះ ក៏ធ្លាប់ទទួលពាក្យរិះគន់ថា "លេងឆ្កួតៗ" ដែរ ពីក្រុមមនុស្សប្រកាន់តឹងមួយចំនួន។ ប៉ុន្តែទៅមើលលទ្ធផលវិញ ល្បែងនេះ ក្រោយពីសុះសាយពេញពិភពលោក ត្រឹមមួយសប្ដាហ៍ប៉ុណ្ណោះ អាចប្រមូលមូលនិធិបានជាង ២០លានដុល្លារអាមេរិក។ គំនិតអស្ចារ្យពីក្រោយល្បែងនេះ គឺដើម្បីប្រមូលមូលនិធិសម្រាប់ប្រើប្រាស់លើការស្រាវជ្រាវលើជំងឺពាក់ព័ន្ធនឹងប្រព័ន្ធប្រសាទមួយ។ "គំនិតអស្ចារ្យ លទ្ធផលគឺអស្ចារ្យបែបនេះ គំនិតអស្ចារ្យ ពេលខ្លះ គឺវាឆ្កួតៗអីចឹង"។

តំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ Kelle Castle ក្នុងរដ្ឋ Perak របស់ម៉ាឡេស៊ី

ខេត្តឈៀងម៉ៃ របស់ថៃ ទាក់ទាញទេសចរណ៍ទៅពីកម្ពុជា និងពិភពលោកបាន ក៏ដោយសារគេមានសួនផ្កាស្រស់ស្អាត។ ឯឌូបៃ និងហូឡង់ ក៏ល្បីសុះសាយដូចគ្នា ដោយសារសួនផ្កាដ៏ធំលំដាប់ពិភពលោករបស់ពួកគេដែរ ដែលមុនកើតជាកន្លែងទាំងនេះ ក៏វាកើតឡើងពីផ្កាមួយដើម ឬមួយផើង ផ្គុំគ្នារាប់ពាន់ ម៉ឺន ទើបបង្កើតជាសិល្បៈដ៏ទាក់ភ្នែកមួយបាន និងថែមទាំងទាក់យកប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចតាមរយៈទេសចរណ៍ មិនចេះតិចថែមទៀត។

វត្ត "ពុទ្ធគីរី" របស់យើងក្នុងទឹកដីខេត្តតាកែវ ក៏នឹងនៅតែជាវត្តដ៏សាមញ្ញមួយដដែល ដែលអាចត្រឹមទទួលពុទ្ធបរិស័ទចំណុះជើងវត្តប៉ុន្មាននាក់ក្នុងតំបន់គោរពប្រណិប័តន៍សាសនាប៉ុណ្ណោះ ដោយគ្មានថ្ងៃបានក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍មួយឡើយ ប្រសិនបើក្រុមគណៈកម្មការវត្ត មិនបាននឹកឃើញគំនិតអស្ចារ្យរៀបដាក់រូបបដិមាតូចៗជាជួររាប់ម៉ឺនអង្គតាំងពីជើងភ្នំរហូតដល់កំពូលភ្នំ បង្កើតជារូបភាពសិល្បៈ អស្ចារ្យមួយទេនោះ។

សរុបសេចក្ដីមក សហការីយើងខ្ញុំ គាំទ្រពេញទំហឹងរាល់គំនិតអភិវឌ្ឍន៍ តាមរយៈសកម្មភាព ច្នៃប្រឌិត គិតអស្ចារ្យ ធ្វើរឿងតូចៗ សាមញ្ញៗ ឲ្យចេញជាប្រយោជន៍ធំទាំងឡាយដែលកើតឡើងនាពេលអនាគត ដើម្បីប្រយោជន៍ឧស្សាហកម្ម តំបន់ សហគមន៍ និងប្រទេសជាតិទាំងមូល៕

អត្ថបទ៖ ទារិកា