នៅក្នុងភាពចលាចលនៃជម្លោះ និងសង្គ្រាម និយមន័យនៃ “វីរបុរស” មិនត្រឹមតែជាទាហានដែលបានស្លាប់នៅសមរភូមិ ឬមេបញ្ជាការយោធាដែលមានជំនាញខ្ពស់នោះទេ។ វីរបុរសគឺជាអ្នកដែលលះបង់ដោយមិនរំពឹងអ្វីតបស្នង។ នេះជារឿងរ៉ាវរបស់ សំ សុគង់ឆាត ទាហានវ័យក្មេងរបស់កម្ពុជា ដែលបានពលីលះបង់ជីវិតដើម្បីការពារជាតិមាតុភូមិ និងបង្ហាញពីភាពក្លាហានរបស់បុគ្គលជាច្រើនដែលបន្តលះបង់ សុភមង្គលរបស់ខ្លួនដើម្បីបុព្វហេតុដ៏ធំធេង។

សំ សុគង់ឆាត កើតនៅថ្ងៃទី៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០០៦ នៅភូមិទួលប្រាសាទ ឃុំបាក់អន្លូង ស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ យុវជនដ៏អង់អាចក្លាហាន បានលះបង់ជីវិតនៅសមរភូមិ តាក្របី នៅថ្ងៃទី២៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ ក្នុងវ័យ១៩ឆ្នាំ។ សុគង់ឆាត ជាកូនច្បងក្នុងចំណោមបងប្អូនបីនាក់ ដែលមានប្អូនស្រីម្នាក់ និងប្អូនប្រុសម្នាក់។ កើតក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ យុវជនពលីរូបនេះ មានសុបិន និងមហិច្ឆតាធំធេង។

សុគង់ឆាត បានរស់នៅជាមួយជីដូន និងបានបញ្ចប់ថ្នាក់ទី៧ នៅស្រុកកំណើត។ បន្ទាប់មក ដោយសារជីដូនមិនមានលទ្ធភាពគាំទ្រការសិក្សាបន្ត លោកត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅរស់នៅជាមួយមីងឈ្មោះ សំ ឈុន នៅភូមិឈូក ឃុំក្រសាំង ស្រុកចុងកាល ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ ទោះបីជាមានការលំបាក និងចម្ងាយឆ្ងាយពីផ្ទះមីង សុគង់ឆាត នៅតែបន្តការសិក្សានៅវិទ្យាល័យ តេជោសែនសំរោង ដោយការតស៊ូ និងភាពអត់ធ្មត់។

រៀងរាល់ព្រឹក លោកក្រោកពីព្រលឹមដើម្បីរៀបចំអាហារ និងខ្ចប់បាយទៅសាលា ហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញនៅពេលយប់ជ្រៅ។ នៅឆ្នាំសិក្សាចុងក្រោយ រូបគេបានស្នើសុំរស់នៅជាមួយម្តាយចុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ ដើម្បីផ្តោតលើការរៀបចំប្រឡងបញ្ចប់វិទ្យាល័យ។ ដោយការខិតខំ សុគង់ឆាត បានបញ្ចប់ថ្នាក់ទី១២ ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ។ យុវជនពលីរូបនេះ ទទួលបានអាហារូបករណ៍ដើម្បីសិក្សាផ្នែកអគ្គិសនីនៅវិទ្យាស្ថានមួយក្នុងខេត្តបាត់ដំបង។ ទោះបីជាមានការភ័យខ្លាចកម្ពស់ និងហានិភ័យនៃការឆក់អគ្គិសនី ក៏លោកនៅតែប្តេជ្ញាចិត្តចូលបម្រើក្នុងជួរកងទ័ព។ ទីបំផុត លោកបានចុះឈ្មោះ និងត្រូវបានទទួលចូលក្នុងជួរកងទ័ព ដោយបោះបង់ការសិក្សាផ្នែកអគ្គិសនីនៅបាត់ដំបង ដើម្បីចាប់ផ្តើមការហ្វឹកហាត់យោធានៅខេត្តសៀមរាប។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក លោកមិនដែលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទេ។

នៅសមរភូមិ សុគង់ឆាត បានបង្ហាញភាពក្លាហាន ទោះបីជានេះជាបទពិសោធន៍លើកដំបូងរបស់ខ្លួនក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានរបស់កងទ័ពថៃ។ នៅថ្ងៃដំបូងនៃសមរភូមិ លោកបានប្រាប់មីងថា៖ «ថ្ងៃនេះមានការទម្លាក់គ្រាប់បែកច្រើនណាស់ សំឡេងខ្លាំងណាស់... ខ្ញុំខ្លាចបន្តិចដែរ។ ខ្ញុំកំពុងរង់ចាំបញ្ជាពីមេបញ្ជាការ។» នៅថ្ងៃទីពីរ លោកបាននិយាយថា៖ «ថ្ងៃនេះខ្ញុំនៅម្នាក់ឯងក្នុងលេណដ្ឋាន។ សំឡេងកាំភ្លើង និងការផ្ទុះនៅតែខ្លាំង មិនស្ងប់ស្ងាត់ទេ។» នៅថ្ងៃទីបី (២៦ កក្កដា ២០២៥) លោកបានប្រាប់មីងថា៖ «ថ្ងៃនេះមានការទម្លាក់គ្រាប់បែកកាន់តែច្រើន។ កុំបារម្ភពីខ្ញុំអី។ លើកនេះខ្ញុំមានមិត្តនៅក្នុងលេណដ្ឋាន ជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំញ៉ាំមីកញ្ចប់ដើម្បីរក្សាកម្លាំង ព្រោះក្រុមផ្គត់ផ្គង់មិនអាចមកដល់យើងបានទេ។ ខ្ញុំញ៉ាំតិចតួចគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរក្សាសុខភាព និងបន្តប្រយុទ្ធ។ មេឃស្រអាប់ខ្លាំង ហើយភាពមើលឃើញមានកម្រិត យើងមិនអាចរកឃើញដ្រូនយោធាថៃបានទេ។ ខ្ញុំនៅតែរង់ចាំសញ្ញាពីមេបញ្ជាការ។»

នៅថ្ងៃទី២៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ សំ សុគង់ឆាត បានរងរបួសធ្ងន់ធ្ងរ និងបានបាត់បង់ជីវិតនៅសមរភូមិ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ទី២៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ មីងរបស់លោក បានរៀបចំពិធីបុណ្យតាមប្រពៃណី ប៉ុន្តែពិធីនេះមិនអាចប្រព្រឹត្តទៅបានពេញលេញទេ ដោយសារគ្រាប់បែកនៅតែបន្តធ្លាក់ឥតឈប់ឈរ ហើយក្នុងភូមិស្ទើរតែគ្មានមនុស្ស ដោយអ្នកភូមិជាច្រើនបានភៀសខ្លួនទៅរកទីសុវត្ថិភាព។

សុគង់ឆាត ជាយុវជនដែលមានចរិតរឹងមាំ ឧស្សាហ៍ មានចិត្តសប្បុរស និងតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះទុក្ខលំបាករបស់អ្នកដទៃ។ ជាទាហានមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ រូបគេមានភាពធន់គួរឱ្យកត់សម្គាល់។ មុនពេលចាកចេញទៅសិក្សានៅបាត់ដំបង សុគង់ឆាត បានបង្ហាញបំណងចង់ស្ម័គ្រចិត្តនៅមជ្ឈមណ្ឌលសន្តិភាពអន្លង់វែង ក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន។ សូម្បីតែក្នុងអំឡុងពេលសិក្សា លោកក៏បានចូលរួមសកម្មភាពស្ម័គ្រចិត្តជាប្រចាំដើម្បីជួយសហគមន៍អន្លង់វែង។