រួមគ្នាគិត! អ្នកភូមិកំពង់ភ្លុក ថាទិន្នផលត្រីធ្លាក់ចុះខ្លាំងណាស់!

2022-04-12 02:57:46
ព័ត៌មាន

2022-04-12 02:57:46
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ប្រជាពលរដ្ឋនៅឃុំកំពង់ភ្លុក កំពុងរងគ្រោះពីការនេសាទខុសច្បាប់នៅបឹងទន្លេសាប ដោយសារអ្នកនេសាទខុសច្បាស់ប្រើប្រាស់ឱបករណ៍ឆក់ត្រី និងយ៉ាំងកាវ ធ្វើឲ្យត្រីក្នុងបឹងបាត់បង់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ការថយចុះកម្រិតទឹកនៃទន្លេមេគង្គក៏បង្កឱ្យផលត្រីធ្លាក់ចុះផងដែរ។

អ្នកភូមិបានដឹងពីផលប៉ះពាល់នេះ ដោយសារប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃពីរបរនេសាទរបស់ពួកគេបានធ្លាក់ចុះ។ ការណ៍នេះ បង្ខំឱ្យអ្នកភូមិជាច្រើនផ្លាស់ប្តូរមុខរបរពីការនេសាទ មកចាប់ផ្តើមដឹកជញ្ជូនភ្ញៀវទេសចរតាមទូកទស្សនាព្រៃលិចទឹកក្នុងបឹងទន្លេសាប ដើម្បីប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតជំនួសវិញ។

លោក សួន ចាន់សិរី អតីតប្រជានេសាទ បានលើកឡើងពីបញ្ហាប្រឈមមុនពេលបង្ខំចិត្តផ្លាស់ប្ដូរអាជីពមកដឹកភ្ញៀវទេសចរថា ការនេសាទធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក ទើបលោកត្រូវស្វែងរករបរថ្មីដើម្បីបានប្រាក់ចិញ្ចឹមគ្រួសារ។

“ការផ្ដាស់ផ្ដូរពីការនេសាទត្រី ទៅជាដឹកភ្ញៀវទេសចរហ្នឹង ពីព្រោះការនេសាទមានផលប៉ះពាល់ទំហំខ្លាំងដែរ។ កាលពីមុន គាត់រាយត្រឹមតែ១០ដៃ ២០ដៃ វាបានត្រីច្រើន ប៉ុន្តែឥឡូវ រាយមងច្រើនហើយ តែបានត្រីតិច។ ...នៅលើបឹងទន្លេសាបរបស់យើង វាបាត់បង់ច្រើនណាស់ ព្រោះប្រភេទត្រីសព្វថ្ងៃ សល់ប្រហែល៧-៨មុខ។ វា២០០ទៅ៣០០ប្រភេទត្រី ឥឡូវសល់តែ៧ទៅ៨ប្រភេទត្រី។”

"បីបួនឆ្នាំមុន យើងអាចរកក្នុង១ថ្ងៃ មធ្យមភាគយើងរកបាន១០ទៅ២០គីឡូក្រាមដែរក្នុងមួយថ្ងៃ។ ដល់សព្វថ្ងៃ ត្រីខ្សោយទៅៗ។ មធ្យមភាគ ក្នុង១ថ្ងៃអាចរកបានប្រហែលជា៣ម៉ឺនរៀលដែរ"។ លោក អ៊ុក សារ៉ាន់ ប្រជានេសាទក្នុងតំបន់ ថ្លែង។ ស្រដៀងគ្នា ប្រជានេសាទក្នុងតំបន់ម្នាក់ទៀត គឺអ្នកស្រី ណាំង ដាណី បញ្ជាក់ថា ទិន្នផលត្រី ធ្លាក់ចុះខ្លាំង ដោយមិនដឹងមូលហេតុ។

“រកមិនបានច្រើនទេ…! ចង់បញ្ជាក់ថា ខែយើងរាយ គឺរាយមងទន្លេ តែពុំបានត្រីច្រើនទេ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាមកពីមូលហេតុអ្វីដែរ ប៉ុន្តែដឹងត្រង់ថា ទៅរកហើយ តែមិនបានត្រី”

លោក វ៉ាន់ ផល មេភូមិ ត្នោតកំបុត អះអាងថា លោកទទួលស្គាល់លើបញ្ហានេះ ហើយលោកបានមើលឃើញបញ្ហាមួយចំនួនដែលបណ្ដាលឲ្យកើតមានបញ្ហានេះ ក្នុងនោះការនេសាទខុសច្បាប់ និងការកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹក។

លោកថ្លែងថា"ធ្លាប់ធ្វើស្រែ ទោះបីផលត្រីធ្លាក់ចុះ ក៏គាត់នៅតែបន្តនេសាទដដែល។ តែខ្ញុំជឿថា បើសិនជាបំបាត់បាននូវឧបករណ៍ខុសច្បាប់ ដូចពួកវៀតណាមអូសយាំងកាយ ឆក់អីហ្នឹង ខ្ញុំជឿថា៣ឆ្នាំក្រោយត្រីនឹងសម្បូរ។ ទី២ គឺកត្តាព្រៃលិចទឹកនេះ ដែលយើងអត់ឱ្យប្រជាពលរដ្ឋធ្វើស្រែ អាស្រ័យផលតំបន់៣ ទុកឱ្យព្រៃដុះឡើងវិញមក ដឹងតែត្រីមានឡើងវិញ”។

លោកបន្តថា ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ព្រៃលិចទឹករាប់សិបហិកតា ត្រូវបានអ្នកភូមិកាប់បំផ្លាញ និងដុតចោលនៅរដូវប្រាំង ដើម្បីប្រែក្លាយដីលិចទឹកឱ្យទៅជាដីកសិកម្ម។ ក្រៅពីនេះ បញ្ហាធ្វើនេសាទ ដែលច្បាប់ហាមឃាត់ ដូចជាឧបករណ៍ឆក់ ឬយាំងកាវ ស៊ីបយ៉ន់ ជាដើម ដែលតែងតែលបលួចធ្វើសកម្មភាពនៅពេលយប់ ក៏ជាបញ្ហាដូចគ្នា។ លោកបន្ថែមថា ប្រសិនបើបញ្ហានេះត្រូវបានដោះស្រាយ នោះចំនួនត្រីនឹងកើនឡើង។

(លោក ម៉ាធីវ ភារ៉េ ជាភ្ញៀវទេសចរជនជាតិបារាំង បានស្នើឲ្យគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធ គួររួមគ្នាគិត ស្របពេលដែលពិភពលោកកំពុងមានការប្រែប្រួល ជាហេតុធ្វើឲ្យបាត់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធខ្លះនោះ។ លោកថ្លែងថា៖ " សតវត្សទី២១ គឺជាពេលត្រូវគិតដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី និងបរិស្ថាន។ អ៊ីចឹងចំពោះខ្ញុំ បើឱ្យខ្ញុំមានយោបល់ ខ្ញុំថាប្រទេសពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ គួរតែពិភាក្សាគ្នារកវិធីដោះស្រាយ ធ្វើយ៉ាងណាសង្គ្រោះទីនេះ។ វាសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ដែលយើងរក្សាប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីឱ្យមានតុល្យភាពល្អ។ ពិភពលោកកំពុងអភិវឌ្ឍ អ៊ីចឹងហើយ យើងគេចមិនផុតពីបាត់បង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធខ្លះនោះទេ។ វាពិតធម្មតាទៅហើយ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែអភិរក្សកន្លែងបែបនេះ។ ពិសេសជាងនេះ ប្រសិនបើកន្លែងបែបនេះ ជាកន្លែងកម្រក្នុងតំបន់ និងទ្វីប”។

លោកបន្តថា វាជារឿងអាក្រក់ពេកណាស់ ក្រោយដឹងថាកន្លែងនេះ កំពុងតែរងផលប៉ះពាល់ស្ទើរក្រៀមក្រោះ។ “ខ្ញុំគិតថានរណាក៏ដោយនៅក្នុងពិភពលោកនេះ គេនឹងនិយាយដូចខ្ញុំដែរ។ លើកលែងតែមនុស្សដែលចង់បំផ្លាញ ដើម្បទទួលបានអ្វីមួយមកបំពេញមហិច្ចតាខ្លួន”៕