- 2018-11-12 11:51:00
- ការអប់រំ
អ្វីទាំងអស់ គឺមកពីរើសបាននាឡិកា បើមិនអីចឹង ប្រាកដជាគ្មានរឿងទេ!
- 2018-11-12 11:51:00
- ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0
អ្វីទាំងអស់ គឺមកពីរើសបាននាឡិកា បើមិនអីចឹង ប្រាកដជាគ្មានរឿងទេ!
ចន្លោះមិនឃើញ
តោះ...ចាប់ផ្ដើមសប្ដាហ៍ថ្មីជាមួយរឿង ហួសចិត្តថ្មីៗ ចែករំលែកដោយប្រិយមិត្តយើងទៀត។ ថ្ងៃច័ន្ទនេះ បងប្រុសម្នាក់នៅខេត្តពោធិ៍សាត់ មានរឿងមានរ៉ាវជាមួយ នាឡិកា ដៃ មិនដឹងថា នាឡិកាបានធ្វើអីគាត់ទេ។
បាទ ជម្រាបសួរបងប្អូន...និយាយមែន មកដល់សព្វថ្ងៃ ពេលខ្លះខ្ញុំនៅតែគិតថា អ្វីដែលពុកបានធ្វើមកលើខ្ញុំ គឺដូចមិនត្រូវ...ឥឡូវបងប្អូនចាំស្ដាប់។ ខ្ញុំបាទ ជាអ្នកពោធិ៍សាត់ ប៉ុន្តែសុំមិនជម្រាបថា ស្រុកណាភូមិណាទេ...កាលនៅរៀនអនុវិទ្យាល័យអំឡុងឆ្នាំ ៩០ជាង សាលារបស់ខ្ញុំ រមែងចែកវេនយាមនៅថ្ងៃសៅរ៍ អាទិត្យ ដើម្បីមើលការពារដំណាំដំឡូងដែលមានដាំនៅក្នុងបរិវេណសាលា។
នៅក្នុងសាលា មានអណ្ដូង២ គឺអណ្ដូងស្នប់មួយ អណ្ដូងយោងដោយដៃមួយ សម្រាប់ប្រើប្រាស់...ត្បិតថា អណ្ដូងស្នប់ស្រួលប្រើ ប៉ុន្តែមិនសូវមានអ្នកយកទឹកមកញុំាទេ ក្រៅពីដើម្បីស្រោចស្រពដំណាំផ្សេងៗក្នុងសាលា ត្បិតថា ទឹកវាចេញមកមិនសូវល្អ។ ភាគច្រើន សិស្សទៅញុំាទឹកអណ្ដូងដៃ(អណ្ដូងរៀបថ្មបាយគ្រាម) ព្រោះមានទឹកថ្លាល្អ និងត្រជាក់ ប៉ុន្តែពិបាកបន្តិចត្រង់ថា មិនមានយោង(ឧបករណ៍ដងទឹកពីអណ្ដូង)សម្រាប់ដង ឬយោងទឹកពីអណ្ដូងទេ។
ចង់ញុំា គឺត្រូវចុះទៅដួងដោយផ្ទាល់ដោយខ្លួនឯង។ នៅថ្ងៃមួយ ដែលជាថ្ងៃក្រុមខ្ញុំត្រូវចាត់តាំងឲ្យយាម ខ្ញុំបានទៅចុះក្នុងអណ្ដូងដងទឹកផឹក ក្រោយពីផឹករួចហើយ ខ្ញុំក៏ឡើងមកវិញ ក៏ប្រទះឃើញ នាឡិកា ដៃមួយម៉ាក Seiko ដែលជាម៉ាកល្បីជាងគេសម័យនោះ នៅក្បែរមាត់អណ្ដូង...ខ្ញុំគិតថា ម្ចាស់នាឡិកា បានដោះវាទុកនៅមានអណ្ដូងមុនពេលចុះទៅផឹកទឹក ព្រោះខ្លាចរហូតជ្រុះទៅក្នុងអណ្ដូង។ សរុបមក គឺខ្ញុំរើសបាននាឡិកានេះ យកទៅផ្ទះជាមួយចិត្តសប្បាយរីករាយ។
ទៅដល់ផ្ទះ ខ្ញុំបានឲ្យទៅពុក ព្រោះជានាឡិកាមនុស្សធំ ខ្ញុំពាក់មិនត្រូវទេ។ ពុកក៏ត្រេកអរដែរ និងបានសួរពីដំណើររឿង ព្រោះគាត់ខ្លាចខ្ញុំយករបស់គេ...ក្រោយពីដឹងថាខ្ញុំរើសបានហើយ គាត់យកនាឡិកានោះពាក់រហូតមក។ ប្រមាណជា ១ខែក្រោយមក នៅថ្ងៃមួយបន្ទាប់ពីចេញពីសាលាមកផ្ទះវិញ ខ្ញុំឃើញពុកព្យួរនាឡិកានោះ នៅនឹងដែកគោលជាប់សរសេរក្រោមផ្ទះ ហើយគាត់ទៅធ្វើការបាត់ហើយ។
ខ្ញុំគិតថា ពុកប្រហែលជាភ្លេច...ដូច្នេះត្បិតដឹងថា វាធំជាងដៃមែន ប៉ុន្តែដោយសារមានចិត្តស្រឡាញ់ដែរ ព្រោះកាលណោះ មាននាឡិកានេះ គឺឡូយជាងគេហើយ អីចឹងហើយខ្ញុំក៏យកមកពាក់នៅនឹងដៃ ដោយពាក់អូសមកដល់កំភួនដៃទើបណែន។ រសៀលខ្ញុំក៏ដល់ម៉ោងចូលរៀនជាថ្មី ខ្ញុំក៏បានពាក់នាឡិកានោះទៅសាលាសិន ចាំត្រឡប់មកវិញ ចាំយកឲ្យពុកវិញ។
ម៉ោងចេញលេង ខ្ញុំក៏បានទៅផឹកទឹកនៅអណ្ដូងថ្មីបាយគ្រាមនោះទៀត...ពេលចុះដល់ជិតបាតអណ្ដូងល្មមឱនដងទឹកបាន ខ្ញុំក៏ឱនដងទឹក ស្រាប់ "ផ្លូក" នាឡិកា របូតជ្រុះចេញពីដៃ ធ្លាក់ចូលទឹកបាត់។ ខ្ញុំមិនដឹងធ្វើម៉េចទេ ព្រោះអណ្ដូងមិនរាក់ប៉ុន្មានទេ ខ្ញុំបានព្យាយាមយកឈើវែងៗ មករាវសាក ប៉ុន្តែប្រហែលកន្លះម៉ោង អត់បានលទ្ធផលទេ។ ខ្ញុំក៏សម្រេចថា បោះបង់ចោលការព្យាយាមត្រឹមប៉ុណ្ណឹង ខ្ញុំគិតថា របស់រើសបាន វាបាត់ទៅវិញ ហើយបាត់នៅកន្លែងរើសបានទៀត វាដូចជាចៃដន្យពេក ណ្ហើយវាមិនមែនរបស់យើងទេ។
ល្ងាចចេញពីសាលា ទៅដល់ផ្ទះវិញ ពុកសួរថា "អាក្អូន ឯងមានឃើញនាឡិកាពុកព្យួរទុកនៅសសរទេ?”។ ខ្ញុំឆ្លើយកុហកថា "អត់ឃើញផង!”។ ពុកខ្ញុំក៏សង្កត់សួរ "ច្បាស់ហើយអ្ហេស...ប្រយ័ត្នពុកដឹងថា កុហក ពុកវៃហើយណា ប្រាប់មក ឃើញអត់!”។ ដោយសារក្មេងផង មិនមានទេពកោសល្យសម្ដែងលាក់បាំងឲ្យដល់កម្រិតកំពូល ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ពុកតាមត្រង់ថា ខ្ញុំឃើញ និងបានពាក់ទៅសាលា ហើយក៏ជ្រុះចូលអណ្ដូងកន្លែងដែលខ្ញុំរើសបាននោះបាត់ទៅវិញហើយ។
ខ្ញុំ ប្រាប់គាត់ ព្រោះគិតថា ពុកនឹងមិនប្រកាន់ខឹងនឹងខ្ញុំទេ ព្រោះខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ត្រង់ហើយ ម្យ៉ាងរបស់នោះ មិនជារបស់ដែលប្រើលុយទៅទិញផង ពោលគឺជារបស់ដែលខ្ញុំរើសបានទៀត។ តែគេថា មនុស្សគិត មិនដូចទេវតាគិតមែន បងប្អូនអ្ហើយ ពុកចាប់ដៃជាប់ យកខ្សែក្រវាត់វាត់ខ្វាច់ៗ...ខ្ញុំយំរមួលខ្លួន។ ពុកគាត់ខឹងថា ធំប៉ុណ្ណឹងហើយ នៅភ្លើឲ្យជ្រុះបាត់របស់ទៀត...។
គាត់លេងម៉ាអស់ចិត្ត...ទើបឈប់...ក្រោយមកខ្ញុំចេះ នឹកហួសចិត្តថា អ្ហេ របស់ខ្ញុំរើសបានខ្លួនឯង ធ្វើបាត់ខ្លួនឯង បែរជាត្រូវរំពាត់...បើកុំរើសបាន ប្រាកដជាគ្មានរឿងទេ...តាមមើលនេះហើយ គេថា បាបកម្មមែនទេបងប្អូន...តែបាបកម្មយ៉ាងម៉េច បើខ្ញុំមិនមែនទៅលួចរបស់គេឯណា គឺខ្ញុំរើសបានទេតើ...! ហ៊ឹម...អីចឹងបានថា របស់រើសបានខ្លះ មិនប្រាកដថាល្អទេ...តិចឃើញគេជ្រុះលុយ ១០ម៉ឺនដុល្លារអីទៅរើស ហឹម...!
